موضوع نداریم

سلام به تو که داری میخونی 

بله دیگه منم یه جورایی شدم و حس نوشتنم نمیاد. اما باید نوشت تا راحت شد. 

دلم نمیخواست دلگیر بنویسم و نمیتونم هم که دلگیر باشم. 

دارم تلاشم رو میکنم که خوب زندگی کنم و به حال خودم برگردم. 

پرستو خانم لطف کردند و فال حافظ گرفتند و حسابی به من فاز دادند. و منم انگشتام دوباره با کیبررد درگیر شدند. 

اومدم که یه تشکر اساسی ازش کنم. 

فرزاد جونم هم حالش به خاطر من گرفته شده. من باید حالش رو درست میکردم که من هم خودم حالم خراب بود. اینجاست که میگند وای از آن روز که بگندد نمک. 

یه چیزایی هست که نمیتونم بگم و بنویسم. دلم نمیخاد فاز غم بگیرم. هنوز هم شاد و دیوانه هستم اما یه کوچولو مقدارش کم شده . شاید اینها همه به خاطر شکم سیریه.

دیشب من بودم و یه فرش از چمن که روش دراز شده بودم. یه درخت توت مجنون و یه آسمون تمیز که کم کم از گرگ و میش رسید به جایی که تو ستاره ها غرق شدم . یه ردیف شمشاد بلند که جلوی نور رو گرفته بود و صدای ماشین ها که دیگه تکراری شده بودند.  آزاد بودم اما دلم گرفته بود. یه پاتوق که میخام فقط مال خودم بمونه. 

سردم شد اگرنه نمیدونم تا کی اونجا میموندم. 

وقتی داشتم قدم میزدم شعری که میخوندم توش دیده بود و دل و خنجر و فولاد.  

خوب و خوش باشید